ทำความรู้จักสัตว์ และป้องกันแมลงที่มีพิษในป่า
ในการเดินทางเข้าป่าใหญ่ในที่ต่าง ๆ ล้วนมีอันตรายแตกต่างกันไปของภูมิประเทศ และเขตที่อยู่อาศัยของสัตว์ต่าง ๆ สิ่งที่เราควรทำคือการเรียนรู้อันตรายที่เราอาจจะเจอเข้า และวิธีรับมือกับมัน วันนี้เลยจะแนะนำแมลงที่สุดอันตรายที่โดนต่อย ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตกันเลย รวมไปถึงวิธีการเอาตัวรอดจากพวกมันได้อย่างไร ไปดูกัน
แมลงป่องหางยักษ์
ส่วนใหญ่มีพบเห็นส่วนมากในเขตทวีปแอฟริกา ในหลาย ๆ วัฒนธรรมและหลายประเทศ ต่างยกให้แมลงป่องเป็นสัตว์ที่อันตรายถึงกับขนาดตั้งฉายาให้พวกมันว่า “นักฆ่าคน” เจ้าแมลงป่องที่มีหางอ้วนตัวนี้ไม่ได้น่ารักเหมือนสัตว์อ้วนชนิดอื่น ๆ มันมีความอันตรายสุด ๆ หากโดนต่อยเพียงครั้งเดียวก็ไม่ต้องไปหาหมอกันเลยทีเดียว เพราะตายอย่างแน่นอน หางขนาดใหญ่ของแมลงป่องเต็มไปด้วยพิษร้ายแรง ถิ่นอาศัยหลักอยู่ในแถบตะวันออกกลาง ชอบอยู่บริเวณอันแห้งแร้ง ไม่ชอบพื้นที่มีความชื้นสูง เหยื่อของมันก็เป็นพวกแมลงด้วยกัน พิษของรุนแรงถึงกับขนาดละลายผิวหนังในส่วนที่มันต่อยให้กลายเป็นของเหลวได้เลยล่ะ
มดกระสุน
ถ้าคุณคิดว่าเจ้ามดตัวนี้มันจะต่อยเจ็บเหมือนมดแดง มดคันไฟละก็ ขอบอกว่าคิดผิด เจ้ามดกระสุนสามารถต่อยคุณตายได้เลยถ้าเกิดคุณเป็นโรคแพ้แมลงกัดต่อย หากเป็นคนแข็งแรงธรรมดาก็ขอบอกเลยว่ามันจะจบนรกมาก ๆ เหมือนกับโดนกระสุนปืนยิงเข้าเต็ม ๆ ฉายาของมันก็มาจากเหตุนี้เอง การจะแยกมันออกจากมดประเภทอื่น ๆ เมื่อเจอมันอยู่ใกล้ ๆ เป็นสิ่งที่ยากในการสังเกตุ นอกจากคุณโดนมันต่อยไปแล้ว ถึงจะได้รู้ว่ามันไม่ใช่มดธรรมดาแน่ ๆ
มดกระสุนสามารถพบเห็นได้ทั่วไปในเขตป่าดงดิบ นักเดินป่า และนักท่องเที่ยวหลายคนประสบปัญหากับพวกมันมาก ๆ เพราะคิดว่าพวกมันตัวเล็ก เลยไม่ได้สนใจจนโดนมันต่อยไปก็ร้องกันลั่นป่า ในความเป็นจริงแล้วมันไม่ได้มีความดุร้ายนอกจากเราจะไปรบกวนมันก่อน
แตนยักษ์
พบเห็นได้ทั่วไปในเอเชีย รวมทั้งบ้านเรา เจ้าแตนยักษ์มีพิษร้ายแรงที่จะเข้าไปทำลายเซลเม็ดเลือดแดงโดยตรง ส่งผลให้ไตทำงานล้มเหลวจนเสียชีวิต หากโดนต่อยจะรู้สึกทรมานอย่างมาก แผลที่โดนต่อยอาจเป็นรูขนาดใหญ่ และต้องใช้เวลารักษาในโรงพยาบาลหลายเดือน ปัจจุบันมันฆ่าคนไปแล้วกว่า 42 คน บาดเจ็บ 1,600 คน เจ้าแตนยักษ์มีขนาดใหญ่ประมาณหัวแม่มือ พวกมันชอบตามกลิ่นเหงื่อของคน แอลกอฮอล์ และกลิ่นที่มีความหวานต่าง ๆ การเจอมันและวิ่งหนี จะทำให้เรื่องแย่เข้าไปอีกเพราะมันจะบินตามอย่างแน่นอน ดังนั้นในการเอาตัวรอดจากมันคือการเดินออกห่างอย่างช้า ๆ